1
1
1
1
1
آیا تابه حال به تاریخ انقضای آب‌های معدنی توجه کرده‌اید؟ آیا می‌دانید مصرف بی‌رویه از آب‌های معدنی سبب بروز بیماری‌هایی نظیر سنگ کلیه می‌شود؟
برخلاف قوانین آب لوله کشی، در مورد آب‌های معدنی و سایر آب‌های در بطری قوانین جدی کنترل مواد وجود ندارد و به استناد نشریه سازمان یونسکو نه تنها قوانین جدی در مورد این آب‌ها وجود ندارد بلکه تولیدکنندگان قادر به آنالیز روزانه همه مواد در آب نبوده و حتی در کشورهای صنعتی نیز دولت آن‌ها را کنترل جدی نمی‌کنند؛ به عنوان مثال تولید کنندگان در کشورهای صنعتی موظفند تنها سالی یک بار آب را مورد آزمایش محدود قرار دهند؛ آن هم قبل از پر کردن بطری آب.
هفته نامه معروف آلمانی «اشترن» در سال 2003 چندین آب معدنی معروف و گران قیمت را در آلمان مورد آزمایش قرار داده و به این نتیجه رسید که در برخی از آن‌ها باکتری و مواد مضر وجود دارد، از طرف دیگر حلّال‌های شیمیائی موجود و مضر در ظروف پلاستیک در آب حل می‌شوند. در بطری‌های پلاستیک ماده شیمیائی استآلدهید (Acetaldehyde) وارد آب می‌شود که مزه آب را عوض می‌کند. مؤسسه بررسی محصولات در آلمان در یک بررسی اعلام کرد نیمی از آب‌ها در بازار یا مزه استآلدهید یا پلاستیک یا مقوا و یا مزه های عجیب می دادند. از طرف دیگر ترکیبات معدنی که در آب‌های معدنی وجود دارد سبب بروز سنگ کلیه و آسیب رساندن به معده می‌شود.
آزمایش‌های دیگری در آلمان در سال 2007 نشان دادند که در بطری‌های پلاستیکی ای که چند بار مورد مصرف قرار می گیرند انواع و اقسام مواد از جمله روغن مشاهده می‌شوند و در یک مورد شناخته شده نوزادی دچار مسمومیت شده.
بر اساس گزارش سازمان یونسکو، حدود یک چهارم بطری‌های آب به "اصطلاح معدنی" در آمریکا توسط تولیدکننده مستقیما از شیر آب لوله کشی پر شده بودند.
آنچه اخیرا مورد توجه قرار گرفته و از اهمیت زیادی برخوردار است مسئله مواد رادیو اکتیو (اورانیوم، رادیوم و ایزوتوپ سرب) در آب‌ها است. این مواد که سلامت انسان را بیش از مواد دیگر مورد تهدید قرار داده و سرطان‌زا هستند در بسیاری از آب‌ها (بیش از همه اورانیوم) اعم از آب لوله‌کشی و معدنی وجود دارند که منشاء طبیعی دارند، لیکن غلظت آن‌ها در آب‌ها مختلف است. جالب اینکه آزمایش‌ها نشان می‌دهند که در مجموع غلظت اورانیوم در آب‌های معدنی بیش از آب لوله کشی است اما تاکنون قانونی در مورد میزان مجاز آن وجود نداشته و شرکت‌ها هم موظف به ذکر غلظت اورانیوم بر روی بطری‌ها نیستند. تنها قانونی که اکنون رعایت آن الزامی است این که چنانچه غلظت اورانیوم بیش از 2 میکروگرم در لیتر باشد، فروشندگان نباید روی بطری‌ها ذکر کنند "قابل استفاده برای کودکان".
نتیجه آزمایش گسترده‌ای که در سال 2007 میلادی در سوئیس بر روی آب‌های معدنی و لوله کشی پیرامون غلظت اورانیوم به عمل آمد نشان می دهد که از بین 25 آب معدنی در 11 عدد از آن‌ها میزان غلظت اورانیوم به مراتب بیش از 2 میکروگرم، در حالی که به ندرت در آب های لوله کشی از این حد بیشتر می‌شود.
در زیر تمام بطری‌ها عددی درج شده که نشانه کیفیت پلاستیک بطری و سمی بودن یا نبودن آن است.این عدد که رقمی بین 1 تا 7 است و معمولا در میانه مثلثی قرار دارد نشانه قابل بازیافت بودن بطری پلاستیکی است. عدد 1 نشان دهنده استفاده از پلاستیکی در ساخت بطری است که حاوی ترکیب شیمیایی پلی اتیلن ترفتالات است و می‌تواند سبب آزاد شدن گاز تری اکسید آنتیموئین شود. مواجهه طولانی مدت با این ماده می‌تواند سبب حساسیت راه‌های تنفسی و پوست شود و عامل بروز اختلالات قاعدگی و سقط جنین در زنان است. بدترین نوع پلاستیک مصرفی در بطری آب معدنی انواعی هستند که زیر آن اعداد ۳، ۶ یا ۷ درج شده است.
در صورتی که زیر بطری عدد ۲ درج شده باشد به این معنی است که بطری حاوی مواد شیمیایی مضر نیست و حتی به طبیعت و محیط زیست هم آسیبی نمی‌رساند. در صورتی که زیر بطری عدد ۴ نوشته شده باشد پلاستیک آن هیچ ماده سمی را وارد آب درون بطری نمی‌کند، البته تنها در صورتی که درون بطری آب باشد و به همین دلیل توصیه می‌شود داخل آن مواد دیگری ریخته نشود. عدد ۵ هم مربوط به پلاستیک هایی است که مناسب آب معدنی نیست و گرچه پلاستیک سالمی است اما برای ماست یا شربت استفاده می‌شود.
